Za bardzo
polubiłam
czyjeś smutne oczy
w jednej chwili
niewinnie
i szczerze
za radosne iskierki
które się w nich
przy mnie zapalają
polubiłam
czyjś uśmiech
ten dla mnie
na powitanie
nawet tę dziwną tęsknotę
którą czuję
gdy jest obok
a zbliża się pożegnanie
polubiłam
ZA BARDZO
Zawsze zastanawiam się, gdy sięgam po tomik poezji i go czytam jak autor potrafi sprawić, że czytelnik, który sięga po niego potrafi przejść z momentów szczęśliwych, a zarazem do momentów smutnych. Tomik „ Dotyk Chwil „ wywołał dużo u mnie emocji zarówno tych dobrych, jak i tych złych. Poezja skłania nas do różnych przemyśleń, skłania nas również do różnych zastanowień nad życiem. Czytelnik, który sięga po poezje wychodzi z nowym doświadczeniem, z nowymi przemyślami, z nowym spojrzeniem na dane rzeczy, osoby . Nie każdy jest gotowy sięgnąć po poezje w danym czasie czasem trzeba do niej dojrzeć by móc się z nią zapoznać. Jak wspomniałam wcześniej poezja,potrafi być melancholijna i nie każdy może lubić poezje. Osobiście uważam, że trzeba sięgać po poezje, bo wnosi nam ona coś do życia, zmienia nas w małych stopniach. Chciałabym wam przedstawić jeszcze jeden wiersz, który siedzi mi w głowie i pewnie długo z niej nie wyjdzie. A jest to:
Taniec ze śmiercią \
uczymy się chodzić
a potem tańczymy
z wiatrem złudzeń
do muzyki własnego losu
gubimy kroki w labiryncie grzechu
i zbyt zajęci
zachowaniem rytmu
nawet nie dostrzegamy
kiedy tańczymy ze śmiercią
Tomik poezji „Dotyk Chwil „ Małgorzaty Liput jak najbardziej polecam a ja zabieram się za kolejny tomik autorki.
Cudownie by muc przeczytać wszystkie kocham poezje
OdpowiedzUsuń