czwartek, 15 września 2016

Amy Harmon - Prawo Mojżesza

Małego Mojżesz znaleziono w koszu na pranie w pralni Quick Wash. Był bliski śmierci miał zaledwie kilka godzin na tym świecie .Jego matka była młoda , była narkomanką i porzuciła małego Mojżesza po narodzinach  , zmarła kilka dni później .
Mojżesz przeżył  wyrósł z niego chłopak z problemami był niespokojny  milczący , mroczny , samotny budził swoją osobą lęk a także ciekawość . Któregoś lipcowego dnia Mojżesz osiemnstoletni już zjawia się na farmie rodziców niepełnosprawnej dziewczyny o imieniu Georgia . Ma pomagać w codziennych zajęciach , Mojżesz stał się pracowity i energiczny  ale pozostawał też osłchły  , przerażający i fascynujący . Młoda dziewczyna wbrew ostrzeżeniom  i zakazom rodziców coraz bardziej zbliża się do Mojżesza . 






Powiem wam że książka wzbudziła we mnie od samego początku wielkie zainteresowanie po mału poajwiały się recenzje książki na blogach .Ja która nie czyta recenzji przed sięgnięciem po książkę otworzyłam kilka z nich i czytałam  czułam się coraz bardziej zainteresowana książką ciekawiła mnie. Efekty paranienormalne i tytuł nawiązujący do motywów biblijnych jeszcze bardziej mnie ciągły w strone książki . Cieszyłam się gdy wydawnictwo wysłało mi książkę . Przy pierwszych stronach książki nie byłam całkiem przekonana do niej  zastanawiałam się czy jej nie odłożyć  , poczekać aż przyjdzie moment na przeczytanie jej  lecz zaczełam czytać dalej aż zaczeło się robić coraz bardziej ciekawiej . Moje odczucia były dobre i coraz bardziej do mnie trafiały  . Gdy przyszedł wątek paranienormalny byłam bardzo  skupiona i ciekawa  , ale nie ukrywam że jest mi trudno o tym pisać . Mojżesz widzi zmarłe dusze  jak by tego było mało ma niesamowity talent . Ja przepadłam całkiem , książka mną zawładneła na dobre . 






























Za    możliwość przeczytania książki dziekuje wydawnictwu Helion 

środa, 14 września 2016

Edyta Kowalska - Ścieżki Życia

Julia główna bohaterka jest niedoceniana i nie kochana przez męża  jej codzienność to praca i nieakceptowanie  zachowania męża który ją zdradza . Przyszedł czas w którym Julia postanowiła odejść dać sobie spokój z ciągłymi wymówkami męża  i licznymi zdradami na swojej drodze poznaje Ole i to dzięki niej radzi sobię z swoim trudnym życiem . Julia zaczyna swój nowy etam w życiu  pracuje w bibliotece i uwielbia zatracać się przy książce z lampką ulubionego wina i przy towarzystwie swojego kota Piernikama .  Jej życie nabiera barw przy przyjaciołach  , zwarjowanej koleżance z pracy Ani a także miłego sąsiada Antoniego . Na swojej drodze również sotyka miłego mężczyzne  Rafała  w którym się zakochuje . Jak potoczą się losy Juli i Rafała ? Czy Julia przekona się do mężczyzny i postanowi sie zatracić w miłości ? 







Ścieżki życia jest to bardzo dobrze napisana książka , przyjemna , lekka i  z humorem . Szybko mną zawładneła i powiem wam że nie żałuje . Każdy z nas wybiera swoje ścieżki życia i przez nie kroczy  nie zawsze wydają one sie proste i łatwe czasem muszą być wyboiste i z zakrętami . Czasami też musimy zawrócić z danej ścieżki by wybrać tą właściwą którą chcemy iść przez reszte życia . Książka bardzo jest przyjemna i bardzo przypadła mi do gustu lubię takie historie z życia wzięte  , mimo nie których przeszkód bohaterka się nie poddała i chciała walczyć o swoje zycie i o siebie samą a w tym pomagała jej przyjaciółka Ola i jej rodzina . Bardzo się cieszę że autorka obdarowała mnie swoim zaufaniem i dzięki temu mogłam przeczytać tą piękną historie . 





Za możliwość przeczytania książki dziękuje autorce Edycie Kowalskiej 

wtorek, 13 września 2016

I.M Darkss - Światło w Mroku

Eli jest na pozur normalną dwudziestoletnią dziewczyną , która kocha swoją przyjaciółke i rodzinę prowadzi normalne życie . Lecz pewnego dnia jej życie zmienia się o 360 stopni . Dowiaduje się że walczą o nią dwa pradawne rody : Ród Światła - Lamandi oraz Ród Mroku : Temeni ponieważ jest ona wybranką . Tylko Eli może znaleść  kamień - Helioden  w którym jest zaklęta moc  .  Na jej drodze pojawia się Jack- hybryda w pół Lamandii w pół Temen , który dziewczynie pomaga w odnalezieniu kamienia  , jednak jego zachowanie nie jest bezinteresownie przynajmniej na samym początku  lecz tylko on może jej zapewnić bezpieczeństwo .









Czytając książkę Światło w Mroku przyznam się że odpłynełam  , autorka sprawiła że przeniosłam się do innego świata . Bardzo mało książek sprawia że mogę się przenieść w świat książek mieć wrażenie jak bym była tam razem z bohaterką i przeżywać to co ona a I. M. Darkss się to udało i bardzo się cieszę że mogłam brać udział w book tour zorganizowanego u Oli z Stan : Zaczytany i przeczytać książke  debiutującą książkę . Oczywiście  po przeczytaniu całej książki nasuwa mi się pytanie czy będzie i kiedy pojawi się kontynuacja ponieważ bardzo ciekawi mnie ciąg dalszy histori Eli . I. M Darkss stworzyła niesamowitą historię w  której nie sposób się nie zakochać  , Po pierwszych stronach czytania można się zatracić a w połowie to już całkowicie sie przepada w świecie światła w mroku .  Ksiażka jest bardzo dobrze napisana możemy się zagłębić w bohaterów i poznać ich   , a historie o świecie  magicznym możemy poznać razem z bohaterką . 


































poniedziałek, 12 września 2016

Agnieszka Lingas-Łoniewska - Skazani na ból

Poznajemy młodego 20stoletniego skinheda o imieniu Aleks . Chłopak ma swoje prwady i ideały w które wierzy .Na swojej drodze spotyka mlodszą o dwa lata Amelie dziewczyna ma za sobą tragiczną przeszłość . Ich drogi się połączyły mimo że nigdy nie powinny.  
Ona - z dobrego domu , kujonka , z pełną rodziną  lecz posiada mała  tajemnice z przeszłości .
On- skin ,bez ojca zarabiający na siebie z trudnościami w domu ale z dobrym sercem .
Mimo wszystko ich drogi ze sobą się połączyły  .
Czy Amelia wyjawi swoją tajemnice  Aleksowi ? Co szykuje dla nich los ? 
Czy ich miłość przetrwa ? Czy będą mogli być razem ?
Skazani na ból to historia opowiadająca o pogoni za miłościa , za poczuciem bezpieczeństwa  , oparcia a także za odnalezieniem swojej tozsamości 





Skazani na ból to książka bardzo dobrze napisana która powialiła mnie na kolana . Bardzo szybko mnie pochłoneła aż dech mi zapierało . Spędziłam z nią większość weekendu  ponieważ zrobiła na mnie bardzo duże wrażenie i dała mi też sporo dobrych emocji .Bardzo lubie takie młodzieżowe książki opowiadajace o milości dwojga luidzi jakie mają niekiedy dość trudne wybory i wyboistą drogę do szczęścia , do odnalezienia siebie , swojej tożsamości . Polscy autorzy piszą naprawde dobre książki i szkoda że coraz częściej sięgamy po tych z zagranicy i czytamy ich książki a naszych autorów większość albo nie znanym albo nie chcemy czytać bo mamy jakieś tam swoje przekonania . Ja osobiście bardzo się cieszę że mogłam poznać twórczość Pani Agnieszki i napewno jeszcze nie raz wyciągne ręke w kierunku jej książek 







niedziela, 11 września 2016

Wywiad z Anna Dąbrowska

Po raz kolejny w tym miesiącu chciałybyśmy was zaprosić z Grażyna z Czytaninki na wywiad , który przerowadziłyśmy z autorką poraz drugi debiutującą z Anna Dąbrowska


1. Co skłoniło Cię do zrezygnowania z pseudonimu i pisania pod własnym nazwiskiem?
A.D: Czułam, że to pytanie pojawi się jako pierwsze (uśmiech). Pisząc jako Laven Rose, debiutowałam ubrana w ochronny pancerz, jaki dawał mi pseudonim. Czułam, że ten pancerz będzie tylko okryciem chwilowym…i tak się stało za sprawą mojej Pani Redaktor, która napisała mi, że pora przestać się ukrywać, a czas zacząć chwalić. Spodobało mi się owe zdanie. Stwierdzam także, że czuję się lepiej pisząc pod imieniem i nazwiskiem. Straciłam swój pancerz, ale zyskałam coś znacznie ważniejszego… czytelniczki, które zaczęły być bliżej mnie, co mnie ogromnie cieszy. Opowiadają mi o swoich problemach, pytają co u mnie. Porzucenie pseudonimu było bardzo dobrą decyzją.


2. Debiutujesz po raz drugi. Towarzyszą Ci nerwy, stres, tak jak przy pierwszym razie?
A.D: To prawda, że debiutuję po raz drugi, chociaż w moim odczuciu właśnie teraz debiutuję tak prawdziwie. Nakarmię cię miłością jest dla mnie niezwykle ważną książką. Przy jej pisaniu postawiłam sobie za cel nie stworzyć kolejnej bajki o Kopciuszku i szczerze wierzę, że to mi się udało. Teraz denerwuję się mocniej, bo już chciałabym usłyszeć pierwsze czytelnicze opinie o książce. Teraz także jestem świadoma tego co mnie czeka. Przy „Stalowym sercu” byłam zielona jak niedojrzały pomidor. Naprawdę! Nie wiedziałam niczego o czytelniczych gustach. Pisałam to, co ”siedziało” mi w głowie. Przy „Nakarmię cię miłością” pisałam to, co dyktowało mi serce.




  1. Wiemy, że "Nakarmię cię miłością" różni się od "Stalowe serce". Jak to się stało, że postanowiłaś napisa dwie tak różniące się od siebie książki?

A.D: Nie ma nic gorszego od rutyny. Kobiety narzekają na rutynę w związku, a tym bardziej na rutynę w książce. Ja lubię zaskakiwać i będę zaskakiwać (obiecuję!). Moja głowa to istna kopalnia pomysłów, dlatego staram się nie tworzyć dwóch bliźniaczych książek. Stalowe serce było powieścią melancholijną, trochę podobną do kołysanki na dobranoc. Nakarmię cię miłością to zupełna skrajność. Lubię eksperymentować by wiedzieć w jakim kierunku powinnam podążać w pisaniu.



4. Przeszłaś sporą metamorfozę. Jak się czujesz jako "nowa" Anna?
A.D: Nie uważam by dużą metamorfozą było zrezygnowanie z pseudonimu. Większym przeobrażenie będzie widoczne w nowej książce. „Nowa” Anna ;-) chyba nie ma nowej, wciąż pozostała ta sama… ;-)

5. Planujesz wyda kolejną książkę?
A.D: Tak. Bardzo chciałabym, ale wiem, że taką decyzję podejmie Wydawnictwo sugerując się sprzedażą Nakarmię cię miłością. Mam już pomysły na kilka fajnych książek.



6. Twój ulubiony autor/autorka to?
A.D: Jest bardzo wielu autorów, których cenię. Nie chciałabym nikogo faworyzować, choć wiem, że rok temu upierałam się, że jest nią S.Meyer. Owszem, wciąż ją uwielbiam, ale przez rok dotarło na moją listę tylu fantastycznych autorów… Polskich i zagranicznych. Nie jestem w stanie podać danych tego jednego, jedynego autora.

7. Lubisz rozmawia ze swoimi czytelnikami?
A.D: Uwielbiam. Bardzo lubię poznawać ludzi. Czytelnicy są motorem napędzającym mnie do pracy.

8. Czym dla Ciebie jest miłość?
A.D: Miłość…Hmm… Uczuciem, które nie posiada daty ważności. Uśmiechem, błyskiem w oku, miłym słowem. Są różne aspekty miłości; kocha się inaczej mężczyznę, dziecko i zwierzę. Innym sposobem kochamy przyjaciół. Miłość to powietrze, bez którego nie można żyć.


9. Ile czasu zajęło Ci napisanie "Nakarmię cię miłością"?
A.D: Kilka miesięcy. Nie jestem w stanie oszacować dokładnej ilości, bo książka narodziła się w mojej głowie, kiedy kończyłam pisać drugą część Stalowego serca.

10. Czy w Twoim życiu pojawiają się chwile zwątpienia, że to co robisz jest beznadziejne? Jak sobie radzisz, w takich chwilach? A może one się w ogóle nie pojawiają?
A.D: Pojawiają się chwile zwątpienia w sens tego co robię. Już kilka razy chciałam wyrzucić plik z książką do cyber-kosza na śmieci. Jak sobie radzę? Po pierwsze, słucham muzyki, która mnie wycisza. Po drugie, jestem szczęściarą, która ma u swojego boku cudowne Osoby, które potrafią mną potrząsnąć i przemówić mi do rozsądku.

11. Gdybyś miała napisa przepis na udane życie, jakby on wyglądał?
A.D: Do jednego wielkiego garnka życia, włożyłabym uśmiech, pozytywne myślenie, dużo wiary w samego siebie, szczyptę dystansu dla innych osób, paczkę niekończącego się zdrowia, pasję i wszystko to wymieszała.


12. Czy pisanie to jest to, co chciałaś robi od zawsze?
A.D: Jako uczeń trzeciej klasy podstawowej pisałam wiersze. Najwspanialszym momentem szkoły były wypracowania. Miałam swój zeszyt, w którym powstawała pierwsza książka z elementami fantastyki. Kiedy skończyłam szesnaście lat także pisałam – pamiętnik i wiersze. Pierwsze pomysły na książkę zrodziły się w mojej głowie, kiedy miałam dwadzieścia lat… W każdym etapie życia powracałam do pisania (prędzej czy później). Wychodzi na to, że zawsze pisałam i nie potrafiłam bez tego żyć…


13. Co lubisz robi prócz pisania? Jakie masz pasje, hobby?
Kocham czytać. Taką odpowiedzią na pewno nikogo nie zaskoczyłam, prawda? Co lubię robić? Zbierać grzyby, słuchać muzyki. Uwielbiam jeździć na rockowe koncerty. Mogłabym dekorować wnętrza, wykonywać makijaże, głaskać koty i pisać… Nie umiem się zwyczajnie nudzić. Po prostu nie potrafię.


Bardzo dziękuję Dziewczynom za przeprowadzony wywiad. Wszystkim Czytelnikom życzę, by odnaleźli swój własny przepis na udane życie, oczywiście z książką w ręku ;-) Pozdrawiam




My również dziękujemy Ani za miłą rozmowe i poświecenie dla nas odrobine swojego czasu .